Yestok.pl

Opracowanie powstało w oparciu o Word 2007.

Tabele to jedne z najczęściej wstawianych do tekstu obiektów. Ich umiejętne wykorzystanie pozwala zorganizować tekst w sposób niedostępny w zwyczajnym formatowaniu. Tabela bowiem nie zawsze musi być „tabelką z danymi”, może być także strukturą-nośnikiem tekstu. Zainteresowani mogą przekonać się o tym czytając opracowanie nt. tworzenia strony tytułowej swojego opracowania. Poniżej znajduje się prezentacja przekazująca podstawowe informacje o tworzeniu tabel w dokumentach Worda.
W prezentacji pojawiają się przyciski: „Dalej” - pozwalający kontynuować prezentację, „Pomiń” - powodujący pominięcie następnego fragmentu, oraz „Wróć” - pozwalający cofnąć się do poprzedniego miejsca zatrzymania. Prezentację można też dowolnie zatrzymywać i wznawiać wykorzystując pasek postępu.

Prezentacja po konwersji. Naprowadź myszkę na ten tekst aby przeczytać uwagę.

Prezentacja pokazała zasady tworzenia tabel i mam nadzieję pozwala zrozumieć funkcjonowanie tego mechanizmu w Wordzie. Ale chciałbym nawiązując do pokazu wyjaśnić jeszcze kilka spraw.

Najpierw przytoczę okno dialogowe definiowania tabeli pojawiające się przy drugim sposobie jej tworzenia. Okno to wygląda jak na ilustracji poniżej.

W prezentacji wspomniałem jedynie o możliwościach ustawienia dodatkowych opcji. Chciałbym je teraz omówić. Ponieważ w opisie mówię o kolumnach, należy rozróżnić pojęcie kolumny tabeli związane z budową tabeli od kolumny tekstu, związanej ze strukturą strony.

• Ta opcja oznacza, że wszystkie kolumny tabeli będą miały stałą szerokość. Jeśli pozostanie ustawiona opcja „Auto”, taką widać na ilustracji, to na podstawie szerokości kolumny tekstu Word ustali tę wartość i przypisze jako parametr w tabeli. Tabela będzie zajmowała całą szerokość kolumny tekstu. Jeśli strony nie podzielono na kolumny będzie to szerokość od lewego do prawego marginesu. Gdy do pola zostanie wpisana konkretna wartość liczbowa, Word zastosuje ją do wszystkich kolumn tabeli. Wartość zostanie przypisana nawet wówczas gdy wynikająca z niej szerokość tabeli będzie większa niż szerokość kolumny tekstu przewidzianej na umieszczenie tabeli. Tabela jednak zostanie umieszczona w całości z odpowiednio zmniejszonymi szerokościami swoich kolumn i jeśli w przyszłości autor zmieni rozmiar strony, usunie podział strony na kolumny albo zmieni orientację strony na poziomą to szerokości kolumn tabeli będą się zmieniały aż do osiągnięcia ustalonego wymiaru.

• Ten wybór utworzy tabelę, w której wszystkie kolumny na początku będą miały szerokość jednego znaku. Szerokość kolumn będzie się zmieniała podczas wypełniania tabeli w związku z czym ich szerokość może być różna ale zawsze taka żeby wszystkie kolumny tabeli były widoczne w przewidzianej dla niej kolumnie tekstu. Jeśli zajdzie taka potrzeba wpisy w komórce zostaną zawinięte na granicy komórki tworząc wpis wielolinijkowy.

• Wybór tej opcji działa podobnie jak opcja pierwsza, jednak szerokość kolumn nie zostanie wyliczona w centymetrach ale w procentach całej szerokości tabeli i podana w tabeli jako ten właśnie procent. Tak zbudowane tabela zachowają swe proporcje niezależnie od przestrzeni w jakiej zostaną umieszczone.

• Zaznaczenie tej opcji spowoduje, że w każdej nowej tworzonej tabeli jako liczby kolumn i wierszy zostaną zaproponowane, te wpisane w oknie dialogowym.

Trzecim sposobem tworzenia tabel było ich rysowanie. Tutaj chciałbym tylko dodać, że tak długo jak długo wskaźnikiem myszki jest ołówek, można tylko rysować i nie można użyć myszki do żadnej innej czynności. Aby wyłączyć ołówek należy ponownie kliknąć myszką ikonkę „Rysuj tabelę”. Ta sama uwaga dotyczy używania gumki. Podczas korzystania z ołówka lub gumki można natomiast przechodzić między komórkami za pomocą klawiatury.

Korzystanie z klawiatury podczas wypełniania tabel.

W tabelach, do przenoszenia kursora tekstowego między komórkami tabeli wykorzystywany jest klawisz TAB. Przenosi on kursor do następnej komórki w prawo. Do przenoszenia kursora w przeciwnym kierunku służy skrót klawiaturowy SHIFT+TAB. Takie przenoszenie zrealizują też strzałki w prawo lub lewo, jednak wówczas przejście do następnej (poprzedniej) komórki nastąpi dopiero po przejściu przez wszystkie wpisane znaki w komórce.

Przydatną właściwością korzystania z klawiatury jest to, że naciśnięcie TAB w ostatniej komórce tabeli spowoduje powstanie nowego wiersza na końcu tabeli. Wypełniając tabelkę danymi nie trzeba się więc martwić o dodawanie kolejnych wierszy, gdyż pojawią się one automatycznie po naciśnięciu klawisza TAB.

W związku z takim wykorzystaniem klawisza tabulacji pojawia się pytanie jak wprowadzić znak tabulacji do treści komórki? Realizuje się to przez skorzystanie ze skrótu klawiaturowego CTRL+TAB.

Ostatnim problemem jaki chcę jeszcze omówić to polecenie „Obramowania” znajdujące się w zakładce „Projektowanie”. W prezentacji pokazałem bowiem tylko opcje „Wyśw. linie siatki” oraz „Obramowanie i cieniowanie...” pomijając pozostałe ikonki. Rozwiniętą listę tego polecenia przedstawia Rys. 2.

Polecenie to zawiera listę działań jakie można wykonać na pojedynczej komórce albo na zaznaczonych komórkach. Przycisk polecenia, obok znajdującego się na nim napisu „Obramowania”, zawiera symbol ikonki tego działania jakie zostało ostatnio wykonane. Zatem kliknięcie samego przycisku oznacza wykonanie tego działania bez konieczności rozwijania listy.

Ilustracja obrazuje stan,kiedy ostatnim działaniem była „obsługa” dolnej krawędzi. Gdy ma zostać wykonane inne działanie trzeba rozwinąć listę. Kolor ikonek na tej liście informuje jakie właściwości są aktualnie przypisane do modyfikowanego miejsca. Kolor pomarańczowy oznacza, że dana własność jest ustawiona a brak koloru, że nie. Rozwinięta i pokazana na ilustracji lista dotyczy stanu gdy zaznaczona była cała tabela i miała ona widoczne wszystkie krawędzie.

Użycie ikonki powoduje wykonanie działania przeciwnego do aktualnie sygnalizowanego stanu a więc wyłączenie albo włączenie własności. Włączanie własności to w istocie wstawienie odpowiednich krawędzi. Wstawiane krawędzie mają styl, grubość i kolor taki, jaki jest aktualnie ustawiony w parametrach rysowania obramowań.

Pierwsze cztery ikonki określają krawędzie obramowania i dzięki nim można każdą krawędź ustalić indywidualnie. Obramowanie można także włączyć lub wyłączyć ikonką „Krawędzie zewnętrzne”, lecz wówczas dotyczy to od razu wszystkich krawędzi.

Podobnie jest z krawędziami wewnętrznymi. Ikonki „Wewnętrzna krawędź pozioma” i „Wewnętrzna krawędź pionowa” pozwalają indywidualnie ustalić te krawędzie a ikonka „Krawędzie wewnętrzne” robi to od razu dla wszystkich krawędzi wewnętrznych.

Podobnie jak przy obramowaniu, polecenie „Cieniowanie” ma obok napisu umieszczoną ikonkę z ostatnio użytym kolorem. Symbol widoczny na rysunku powyżej oznacza „Brak koloru” więc aby usunąć kolorowe tło w jakimś obszarze wystarczy ten obszar zaznaczyć i kliknąć przycisk „Cieniowanie” nie rozwijając go.